ساخلامیشام - ابوالفضل ثوابی

ایستیردیم باشلایام یازام سئوگیدن

یازمامیش دفتری بوروموشدو چن

گل کی آغلاماغا سئویندیییمدن

گؤزومده بیر بولود یاش ساخلامیشام

*

اومودسوز قالمیشام سنه چاتماغا

یاستیغیم تیکاندیر یورغون یاتماغا

گئدیب گؤل باشیندا سویا آتماغا

اووجومدا سن اوچون داش ساخلامیشام

*

زور نفس چکیرم اؤلمه – دیریلده

آدیندان ساوایی گزمه ییب دیلده

سن گئدنزاماندان بو نئچه ایلده

بیلمیرسن من نئجه باش ساخلامیشام!!

*

اوره ییم شان – شاندیر پتک دئییل کی

خاطیره ن دردیمه کؤمک دئییل کی

بو سن تانیدیغین اورک دئییل کی

کؤکسومده چیرپینان قوش ساخلامیشام

*

ایچه ریم دردلیدیر، یوخدور چاراسی

گون به گون درینه دوشور یاراسی

نه قالیب ساچیمین بیر تک قاراسی

نه ده کی آغزیمدا دیش ساخلامیشام

*

قیافه ن خیالدان چورومکده دیر

دومان گؤزلرینی بورومکده دیر

فلک ساچلاریندان سورومکده دیر

یادیمدا شکلیندن قاش ساخلامیشام

*

منی اؤلدوروردو آیریلیق دردی

آنام دورومومو چاراسیز گؤردو

هئی دوعا ائیله دی، هئی نذیر وئردی

سنه ده بیر کاسا آش ساخلامیشام

*

هر حالدا بوش قالیب کؤنلومده یئرین

بیر ساده قلبیم وار، دنیزدن درین

آخیردن بیر بندین یازدیغیم شئعرین

سنین حؤرمتینه بوش ساخلامیشام

*

قفس - ابوالفضل ثوابی

سیخیلیرام دونیا آدلی قفس ده
عؤمور کئچیر حسریتله هوس ده
چکنمیرم تر - تمیز بیر نفس ده
بو گئنیشلیک دونیا منه دار گلیر
*

اود ایچیمده آلاولارکن اوشورم
آیاق اوستن ایته له نیب دوشورم
سویولورام یاخیلیلارم پیشیرم
گول له کئچیر قورشون کئچیر دار گلیر
*

آغیرلانیب کوچه میزین هاواسی
داغیلیبدیر قوشلارینین یوواسی
قورتاریبدیر اؤکسوز قیزین داواسی
چیچک سولوب بایراق دوشور قار گلیر
*

دیله کلریم یاراشماییر اینیمه
دوزگون فیکیر دولاشماییر بئینیمه
یئرلی - یئرسیز سوچ قالانیر چینیمه
آرتیق منه بو یاشاماق آر گلیر
*

اوتانیرام دایاندیغیم دوواردان
خاطیره سیز سووشموشام باهاردان
خبرسیزم آیریلدیغیم نیگاردان
تابوتوما ساریلماغا یار گلیر
*قفس
دلتنگم از قفسی به نام دنیا
عمر با هوس و حسرت می گذرد
نمی توانم نفس تازه و تمیزی بکشم
دنیای بزرگ به نظرم تنگ می آید
*
در حالی که دلم پر از آتش است ، باز سردم است
در حالی که سر پا هستم هلم می دهند ومی افتم
پوست کنده و به آتش کشیده و می پزم
گلوله می گذرد ، سرب می گذرد طناب دار می آید
*
هوای کوچه مان سنگین شده
لانه پرندگانش ویران شده
داروی دختر یتیم تمام شده
گل پژمرده ، پرچم افتاده ، برف می آید
*
آرزوهایم دیگر به تنم نمی آید
فکری درست به مغزم راه نمی یابد
بیجا و به جا گناه بیر کتفم سنگینی می کند
دیگر این زندگی بر من ننگ می آید
*
از دیواری که تکیه کرده ام خجالت می کشم
از بهار بدون خاطره گذشته ام
از دلدار جدا شده ام بی خبرم
یار برای آغوش کشیدن تابوتم می آید

*