مختوم قلی ترکمنی

ثروتمندان از لذّت خسته می شوند، فقیران از حُبِّ وطن
« کمینه» شاعرِ نامدارِ ترکمن
*
در کنارِ مردان، مردِ میدان خواهی شد
«مختوم قلی ترکمنی»
*
میراثِ پدران ماست، به ما رسیده این دردها
از شعر مشهور بو دردی« مختوم قلی »
*
قله های مغرور به زانو درمی آیند
سنگ ها و صخره ها ذوب می شوند
چرا که این درد را تحمل نمی توانند کرد
آه از این درد، وای از این درد
« مختوم قلی»
*

کونگل جم بولیب - مختوم قلی ترکمنی

کونگل جم بولیب
چالیندقچه جهان چیرشیغی آرتا هاچان قرار تاپار کونگل جم بولیب
اخرت ایشینگ, گورموندن ال گوتر دنیانی کیم تودی اوتر گم بولیب
هر چه گشتی در جدال روزگار کار بفرنج امد و جان بیقرار
آخرت اندیشه کن زین در گذر هر که دنیا داشت و گم شد آزگار
*
دئر ناق بیلن داغلار دیلن بنی جان سووا , یله حکم ایله گن سلیمان
قنی اول اسکندر , رستم پهلوان سن دنیانی توتا جاقینگ کیم بولیب
کوه با ناخن بنی جان میشکافت آب و بادش را سلیمان غلبه یافت
رسم و اسکندرش را بر نتافت  کیستی , گیری جهان در اختیار
*
بو نور بات سئیز دورانینگدان دادگونینگ اگلنجی یوق بو قدانجی یوق باد گونینگ
اوغلا نلئقدا ییگید لئگده شاد گونینگ قاریلیقدا قایدیب بارسا رغم بولیب
داد از این دوران چو باد و بی امان کسی درنگ واختفا نتوان در آن
شادی عهد شبابت آن زمان  غم شود برگرده ات گردد سوار
*
معلوم ایشدئر غایداجق دئر گلن لر بارجق یرئنگ ایشین گوردی بیلن لر
غایغی سئز تورانلار غافل بولانلار وا حسرتا بوش گیتدیلر کم بولیب
هر که آمد میرود هم بی گمان  فکر مقصد خوب کردند عاقلان
آنکه غافل ماند در خواب گران میرود وا حسرتا بی توشه بار
*
تافا بیلسنگ حقیقتینگ مردینی  گوزینگه تووتیا قلغن گردینی
قلزم گناهی نینگ ترینگ دردینی چین توبه قوریدار اونگا ام بولیب
مرد حق گر یافتی با جستجو توتیا بر چشم خود کن گرد او
با خلوص نیت استعفا رجو تا شود بحرگناهان خشکسار
*
اول اوزینگ اخلاصینگی دوزله گئل هر گوشه ده نیاز اوقین گزله گئل
بیلد یگنیگچه مدام یاغشی سوزله گئل یخشی سوز تابما سانگ اوتئرسم بولیب
هر چه اخلاص درونی پاک ساز کن زهر گوشه , نشان , تیر نیاز
گر سخن شیرین , توان صحبت دراز ورنه خاموش گزین اندر کنار
*
مختومقلی الله آدین ذکر ایله یامانا صبر ایله یاغشا شکر ایله
گورستانی گوریب اوتئر فکر ایله مونچا من دیانلر یاتیر قوم بولیب
ای فراغی نام یزدان ذکر کن بر بدی صبر وبه نیکی شکر کن
رو به گورستان , نشین و فکر کن من منم گویان , بخاک افتاده دراز
*
ترجمه: استاد محمد طواق خوشکام
منبع : وبلاک قانیم ترکمن
http://khanbs.blogfa.com 
*

 

ساتاشدیم - مختوم قلی شاعر ترکمن

ساتاشدیم
سحر وقتی سیران ادیب گزرگم عجب منزل عجب جایه ساتاشدیم
اوغریم یتیریب یولدان یوله آزرقم گوزل مکان خوب سرایه ساتاشدیم
اوسته سئز ایشلانان کرش سیز قاتیلان قیمت سیز ساتیلان ال سیز توتیلان
قول دیگمای چکیلان اوق سیز آتیلان چله سیز قوریلان یایه ساتاشدیم
***
ینچه دوستلار بیلان سیران ده ایکان خطردان آزاشدیم کروان ده ایکان
جاندان امید اوزدیم حیرانده ایکان ییلدوزدان یول آچدیم آیه ساتاشدیم
گونگلیم گیتدی دوستلار ایچان شربنده اولار یوز صفاده من مونگ حسرتده
آیریلیب نازلی دان قالدیم غربنده چشمه دان سو ایستاب چایه ساتاشدیم
***
نه تن ده قوت بارنه ایچده جان بار بو ایشده نه سود بار بیلمان زیان بار
نه حساب نه کتاب نه بلی سان بار کیشی بیلماز نه ساوداغه ساتاشدیم
باشه باغلاب دیوانه لیق کمندیم سگراتدیم یتوشدیم عشقینگ سماندیم
اول شرابه ال اوزاتدیم اماندیم دوریسین ایچمیشلار لایه ساتاشدیم
***
مختمومقلی دیر لارمنینگ آدیمی عالم الین چویار گورسه اودیمی
ای یرانلار کیمه دیام دادیمی باشیم چیقمازنه ساودایه ساتاشدیم
*
فارسی
چو گشتی میزدم اندر سحرگاه عجب منزلگهی دیدم عجب جا
رهم گم کرده میرفتم به هر راه رسیدم تا سرایی خوب وزیبا
کمانیدیدم آنجا بیکمانگیر بدون بند و اوستا گشته تدبیر
کش آید بی ید و پرتاب بی تیر فروشش بی بها بد همچو کالا
***
به گردش بوده ام همراه یاران جدا از کاروان ماندم پریشان
امید از جان بریدم مات و حیران ز کوکب ره زدم مه شد هویدا
هوس کردم چو نوشیدند شربت که یارانم به عیش و من به حسرت
جدا از نازنین ماندم به غربت به براه چشمه ام شد رود پیدا
***
به تن قوت نماند واندرون جان چه سود آید از این کارم چه خسران
نه آمارش بود روشن نه بیلان نداند کس, سرم آید چه سودا
غل دیوانگی بر دوش بستم خرامیدم سمند عشق جستم
می گلگونبیازیدم چو دستم بدیدم درد آن جا مانده تنها
***
فراغی نامم و آتش بجانم کران گرما پذیرد جمله عالم
که دادم میرسند ای مردم این دم گرفتار آمدم اندر چه غوغا 
ترجمه از استاد: محمد طواق خوشکام
منبع : وبلاک قانیم ترکمن/
http://khanbs.blogfa.com
*

مختوم قلی ترکمنی

مختوم قلی ترکمن می گوید:
سراسرِ کوهستانِ عشق را دَرنَوَردیدَم
چه دشوار است و کیست که بتواند تحمّل کند این درد را؟
اگر طوق عشق را بر گردن آسمان بیاویزند
آسمان خواهد لرزید و صبر نخواهد کرد این درد را
*
منبع :
آتش بدون دود - کتاب چهارم
نویسنده: نادر ابراهیمی
*