خواب هایم - سما شورائی

یوخولاریمی سئویرم نئیه کی :
یوخودا قوجاقلار دوغرودولار و اؤپوجوکلر گؤوه نجدن دولو.
یوخولاریمدا دوغرونون دالیسیجا دولانمیرام. کوچه لر همان کوچه دیلر و دالیسیجا دولانان سئوگیلی همان.
یوخودا دیلکلریمده اولانلار نه بیر یئره گئدیرلر نه ده گئتمه یی باشاریرلار.
یوخودا ، اوشاقلیغیم ، دار دودوک کوچه لرده ، اویناقلایان گؤزلرینن دوغولور.
اون دؤرد یاشلیق جانلانیب مدرسه یولداشلارینان بیرلیکده ، عاشیق اولورلار.
یوخولاریم ، اوتوز یاش مندن قوجادیلارو هله ده بیلمیرلر بؤیومک چوخ دا یاخجی دئییل. اونلار دئورانین دولانماسین بیلمیرلر و بؤیوکلوغون یالقیزلیغین تانیمیرلار.
یوخولاریمدا جام – جاما یاشایان قونشونون اوغلو ، هله ده منی سئویر، ادالیمجا دوشوب ، منی دالی دان دم اسب باغلادیغیم هؤروکلریمله ، مدرسه قاباغیناجاق یولاسالیر.
کوچه باشینداکی باققال هله ده بخته ور دیر. آلتی دانا نارین بالالارینان بئله ، بویلو اولان آروادی هله ده ائله چیرکین دی.
یوخولاریمدا ، آنام قدیمکی کیمی گئنج دی ، توپول دو ، گؤزل دی ، آغجادی. هله ده پالتار یوور ، شه ریتدن آسلیر.بؤیوک آنام دا هله یاشییر. وای نه دوزلو آرواددیر! هله ده بیزه قازماقلی ماکارونی پیشیریر.
کئچن گئجه یوخو گؤردوم. بیر قیسسابوی ، چیرکین ، غریبه بیر کیشینی سئوریدیم. کوچه میزده کیمسه دن قورخمادان ، قول – قولا گئدیردیک. اللری ایستی ایدی . دوغرویدو. تانییب و اینانیردیم کی او منیم یاریم دیر. کیمسه دن قورخمادان ، تیتره مه دن ، و اونون گئتمه سیندن قورخمادان
یوخولاریمی چوخ سئویرم ، اویانماقدان قورخورام. قورخورام اویانام و گؤرم کی هله ده یالقیزلیغیم منیم یانیمدادیر. و هله ده غریب لیغیم کی ایللر اؤتن دن سورادا ، آلیشمامیشام.
یوخ!!

... آل ... یش .. ما ... می... شام

*
خواب هایم را دوست دارم. در خواب آغوشها واقعی اند و بوسه ها لبالب از اعتماد داشتن .
من در خواب هایم هیچگاه دنبال حقیقت نمیگردم . کوچه ها همان کوچه اند و آن کسی که در بیداری به دنبالش میگردی همان . در خواب آدمهای آرزوهایم نه جای دوری میروند و نه رفتن را بلدند ..
در خواب ، کودکی م هر روز صبح زود ، با چشمانی بازیگوش ، ته کوچه ای تنگ و باریک متولد میشود .
۱۴ سالگی جان میگیرد و همکلاسی ها در راه مدرسه باز عاشق میشوند .خواب های من ۳۰ سال جوان تر از منند و هنوز نمیدانند که بزرگ شدن ، زیاد هم خوب نیست . زمان را نمیفهمند و معنی تنهایی بزرگتر ها را نمیشناسند .
در خواب های من ، پسر همسایه رو به روی ما ، هنوز عاشق من است و مرا با موی های دمب اسبی کرده ام هر روز تا دم مدرسه بدرقه میکند .
بقال سر کوچه ما هنوز همانقدر خوشبخت است با ۶ بچه قد و نیم قد و زنی که هر سال حامله میشود و اصلا زیبا نیست .
مادر در خواب هایم ، چون قدیم جوان ، چاق, سفید و سر حال است و ورخت میشوید و بر طناب حیاط پهن میکند. مادر بزرگم هم هست و هنوز به همان خوش مزگی آن زمان ها ، برایمان ماکارونی با ته دیگ سیب زمینی میپزد
دیشب خواب دیدم ، مردی کوچک اندام و زشت و غریبه را دوست دارم . در خواب بازو در بازویش انداخته و بی دلهره از اینکه راست بود یا دروغ، در کوچه ای راه میرفتیم
تنش گرم و واقعی بود . میشناختمش و من باور میکردم که مرد من است ، بی هیچ دغدغه ای از نداشتن و ترس از رفتنش ..
من خواب هایم را دوست دارم و میترسم بیدار شوم و ببینم هنوز تنهایی هایم اینجایند و غربتی که بعد از این همه سال ، هیچوقت عادت نمیشود ..
*

سما شورائی

*

بالاتر از سیاهی - سما شورائی

چه روزهائی بر من گذشت

چه روزهایی ... آخ که چقدر افتادم ، چقدر خیزیدم ، چقدر توی خودم چون کلافی سر در گم پیچیدم و روزهای سپیدم را به جایی گره زدم که به ناکجای شکستن ها میرفت. اما تو هم مردش نبودی ، تو کوچک بودی . قامتت که نه ، اما دلت کوچک بود . نوزده سالگی من ، به تویی گره خورده بود که هنوز بلد نبودی گره های ساده ً غرور را بگشایی و کورشان نکنی به دندان ِ حماقت و خودخواهی هایت.
?و حتی دوست خوبی هم نبودی برای من که نوزده سال از عمر را بر تو بخشیدم . حیف از منی که با تو سر کردم . تو حتی از خودت نپرسیدی چطور ترکم کنی بدون اینکه صدای شکستن بشنوی از پشت سرت . می دیدی و خودت را میزدی به آن راه که ساده تر است . ...
دنیای عجیب و کوچکی ست . گرد است و گذرا .
گاهی فکر میکنم فراموش کرده ام اما نبخشیدمت . نه به خاطر خودت که هیچوقت نمیخواستمت ،
نه ... ، به خاطر روزهای خاکستری و سوالهای ناتمام ِ بی پاسخم که چرا به خود بها ندادم.
تا چندی پیش فکر میکردم زمانی اگر باز ببینمت به تو دوباره خواهم گفت که چقدر دوستت نداشته ام . از همان اولی که زیر پای آرزوهایم را خالی کردی.
بار اول که رفتی ، ترسیدم ، گم شدم و دیدم که در من خموش چه فرو ریخت ! . نفهمیدم کجای جهان ایستاه ام و سهم من از این سالیان چه بود ! باز برگشتی و من به خودم دروغ گفتم . خواستم باور کنم که حتما من اشتباه کرد ام و من کم گذاشتم . تو آمدی و من مثل همان نوزده سالگی باز اشتباه کردم.
بار آخر ، من باید میرفتم و باید آن نه را به تو میگفتم که در نوزده سالگی . آخر رهایت کردم و رها شدم . دیگر هیچ جای خالی ای نداشتم که قد ِ تو باشد .
مادر میگوید : تا آخر عمر که تنها نمیشود !
به او میگویم : مادر ، چرا تنها ؟ من روزگاری روی خودم قمار کردم و باختم و اکنون آنطور هستم که باید بودم. جایی ایستاده ام که اندازه ً من است . حسش خوب است که بندی به پایم نیست . حسش خوب است که دیگر نمی ترسم و این نترسیدنم خیلی خوب است .
و من به این فکر میکنم که من از کدام شب ، من از کدام روز ، زیستن را بی داشتن ِ نیاز به کسی یا دستی و آغوشی میخواهم ؟ و من از کی اینقدر نگاه آدمها را می بینم و دلم هوایی نمی شود و
برای خودش سرخوشانه می تپد و خودش را می سپارد به هر ثانیه ای که رنگ می گیرد ، بی حساب و فکر و معادله و دل تنگ و جان شیفته . و عقلم سر میجنباند و میگوید : بگذار تا بگذرد که بالاتر از سیاهی رنگی نیست …..

سما شورائی

*

نه گونلر کئچدی منه
آه ! نه گونلر! نه قدیر ییخیلدیم ، نه قدیر آیاغا قالخدیم ، نه قدیر اؤز دوره مه دولاندیم ، نه قدیر قیوریلیب آچیلدیم ، من اؤز آق بختیمی سنین کیمی سینیق بیر بوداغا دویونله دیم . آما سن ، سن اری دئییل دین ، سن خیردایدین ، چوخ خیردا . بوی بوخونون یوخ بلکی اوره گین.
اون دوققوز یاشلیغیم سنه دویونلن میشدی . سنی کی هله اؤز بئنجیریلغ دویونلریوی آچماغی باشارمیردین .
سن منه کی اون دوققوز ایل عؤمرومون گؤزل چاغلارین سنه باغیشلامیشدیم ، یاخچی یولداش اولا بیلمه دین.
حیف منه ، حیف منه کی عمرومو سنه باغیشلادیم . حیف منه کی سنین له یاشادیم.
سن حتی اؤزوندن سوروشمادین نه سیاق مندن آیریلاسان
کی سینماغین سسین دالینجا ائشیتمییه سن
گؤروردون ، آنجاق گؤرمه مه زلیقدان گلیردین کی سنینی اوچون ان قولای بیر ایشیدی
نه خیردا دونیادی ! نه عجایب دونیادی! گیرده دی ! گئچه راق دی
هردن اؤز - اؤزوه دوشونورم سنی اونودموشام ، اما باغیشلامامیشام
نه فقط اؤزون اوچون کی هئچ واخ ایسته میردیم
نه بؤز گونلر اوچون
نه یاریم قالمیش ، جاواب سیز قالمیش سوروش لار اوچون
جاواب وئره بیلمیرم اؤزومه ، کی نییه اؤو قیمتیمی بیلمدیم؟
نئچه واخ بوندان قاباغا کیمی اؤز - اؤزومه دوشونوردومسنی گؤرجک همن بیرداها دئیه جاغام کی سنی نئچه سئومیردیم. همان گوندن کی ارزو دیلکلریمین آیاقینین آلتین بوشاتدین.
ایلک گئتدیین زامان ، قورخدوم ، اؤزومو ایتیردیم ،بیلمه دیمن دونیانین هاراسیندا دورموشام .نئچه ایلدن سورا منیم پاییم بویودو.
بیرداها گلدین و من اؤزومه یالان ساتدیم.اؤزومو ایناندیردیم کی گناهلارین هامیسی مندئیدی. سن گلدین من ده اون دوققوز یاشینداکی چاغلار کیمی گئنه ده آلداندیم
آخیردا دوشوندوم کی ، من گرک گئدم و یوخو سنه دئیم. اون دوققوز ایلدن سورا گئتدیم سندن قورتولدوم. داها اوره گیمدن بوش یئر قالمامیشدی کی سنین یئرینی گؤستره.
آنام دئییر : آخیراجاق یالقیز یاشانیلماز.
دئییرم : آی آنا ! نییه به یالقیز؟ من عؤمور بویو قمار اوینادیم، اوتوزدوم . ایندی اویام کی وارام.. بیر ائله یئرده دورموشام کی منیم بویوم قدیر دی
نه گؤزل دویغودو ، نوخداسیز آیاق !
نه گؤزل دویغودو ! قورخماماق !و بو قورخماماغیم نه گؤزل دیر
و ایندی من بونو دوشونورم
من هانسی گئجه دن
من هانسی گونوزدن
یاشاماغی بیر ایریسینین الیدن آیری ، قوجاغیندان آیری ایستییرم .
من نه زاماندان باخیشلاری گؤنده هاوایی اولمورام
اوره گیم اؤز - اؤزونه نه گؤزل چیرپیر
ثانیه لرنن ، لحظه لرنن نه گؤزل رنگ آلیر
حساب کتاب سیز ، معامله سیز ، آلیش وئریش سیز
باشیمداکی عاغلیم باش قاوزییب دئییر:
قوی کئچیب گئتسین کی قارادان باشقا بویا یوخدو
*