آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
دوز یولوندان آزان آغلاتدی منی
گؤردوم حسرتدی همالر سوموگه
ایشله ییر شاختا سوموکدن ایلیگه
دوزوموزده اه ییلیر ایری لیگه
قالدی قانماز ، قانان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
تک صبیر گلدی دئدیم ایش دوزه له ر
قار گئده ر ، زور ارییه ر ، یاز دا گله ر
نه بیلیم یازدا بوران باغری ده له ر
یوخا چیخمیش گومان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
دئدیله ر بیر گون اولار ساز حالیمیز
قیتدیق اولسا واریمیز یاغ بالیمیز
ایندی کی اون تک اولوب ساققالیمیز
بو یالان سؤز یامان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
ظن ائدیردیم آغیر اولسا یارالار
یارالار آغریسین آنجاق یار آلار
نه بیلئیدیم اوره یی یار یارالار
بیلمه مه زلیکدی قان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
اره لر توشدو کو جنگل جانینا
تولکولر تور توخودو اصلانینا
طرلانین اووچو باتیرجاق قانینا
اوخدان آرتیق کمان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
اریمه ز قالدی بئیین ده بوزوموز
گؤیده سایریشمادی بخت اولدوزوموز
نه قویون قالدی نه املیک قوزوموز
قوردا به نزه ر چوبان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
من دئدیم باغلاسا یادلار قولومو
دایاغیم وار قورویا ساغ سولومو
قوپدو بیر کن کی ایتیردیم یولومو
داغا باخدیم دومان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
وای بیزه اولدی پوزولماز یازیمیز
مضراب اود توتدی قیریلدی سازیمیز
قالدی قیشلانمادا عاصم یازیمیز
یازی گول سوز یازان آغلاتدی منی
آغلامازدیم زامان آغلاتدی منی
*
گریه نمی کردم ، زمان گریاند مرا
آنکه گمراه شده گریاند مرا
دیدم در حسرتند بر استخوانها
سرما بر استخوانها نفوذ کرده
راستمان نیز به سوی کجی خم می شود
نفهم به جای خوب ، فهمیده گریاند مرا
گریه نمی کردم ، زمان گریاند مرا
صبر آمد گفتم کارها درست می شود
برف می رود ، یخ ذوب می شود ، بهار از راه می رسد
از کجا می دانستم که در بهار بوران دل را می شکافد
این گمان محو شده گریاند مرا
گریه نمی کردم ، زمان گریاند مرا
گفتند روزی حالمان خوب می شود
قحطی هم باشد عسل و روغن داریم
اکنون که ریشمان همچون آرد کدر شده
این وعده دروغ بدجوری گریاند مرا
فکر می کردم زخمها عمیق هم باشند
درد زخم را یار مرحم می نهد
از کجا می دانستم که دل را یار زخمی می کند
این ندانستن است که خون گریاند مرا
گریه نمی کردم ، زمان گریاند مرا
اره ها که به جان جنگلها افتادند
روباه ها که بر شیرها تله بافتند
آهو را که شکارچی به خونش غلطاند
بیش از تیر کمان گریاند مرا
گریه نمی کردم ، زمان گریاند مرا
یخ مغزمان ذوب نشده ، ماند
ستاره بختمان در آسمان ندرخشید
نه گوسفند ماند و نه بره شیرخواره اش
چوپان گرگ صفت گریاند مرا
گریه نمی کردم ، زمان گریاند مرا
فکر کردم اگر بیگانه ها بر دستهایم زنجیر بزنند
حامی دارم که مواظب چپو راستم باشد
مه ای برپاشد که راهم را گم کردم
به کوه نگاه کردم ، ابر گریاند مرا
گریه نمی کردم ، زمان گریاند مرا
وای برما ، نوشته مان پاک نشدنی ماند
مضراب آتش گرفت و سازمان شکست
بهارمان به زمستان ماند عاصم
آنکه بهار را بی گل نوشت گریاند مرا
گریه نمی کردم زمان گریاند مرا
*
