گؤزلیم - بابا پونهان

نه ایشیم وار، نه ائویم وار، نه باغیم وار گؤزلیم
نه پولوم وار، نه اتیم وار، نه یاغیم وار گؤزلیم
دئمه کی یوخدو باغیم، من تره وزدن کاسیبام
کابینت لرده کودوک، بال قاباغیم وار گؤزلیم
نئینیرم من ماشینی گرچی منی درد آپاریر
اللی دؤرد آت گوجونه تن آیاغیم وار گؤزلیم
منه طعن ائیله مه کی، ائوده چیراغیم یوخدور
واجیب اولدورکی، دنیزده چیراغیم وار گؤزلیم
نه اولارکی باکی یا ارمنی تشریف بویوروب
ارمنیله آخی بوردا چالاغیم وار گؤزلیم
منی توی مجلسینه بیر حاجی دعوت ائیه دی
دئدی « شوللار» شوشه سینده عاراغیم وار گؤزلیم
بد گومان اولماکی، دریایا گئدرسم قورویار
چونکو دریا قدری آغلاماغیم وار گؤزلیم
یئدیلر قویمادیلار اورتادا بیر شئی قالسین
اینجیمه سؤیله سم آنجاق قیراغیم وار گؤزلیم
ساچیم آغ، ساققالیم آغ، نئینیرم لاؤلسم، کفنی
بختی – پونهانا سئوین، پولسوز آغیم وار گؤزلیم

بابا پونهان - من نه دئدیم کی

یوخدان گلنی وار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
حاق اهلین اومودوار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
مظلوم لارا قان اوددوران آلچاقلاری، بیر – بیر
سؤز اودماغا وادار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
خوفدان اییلیب بت پرست اولموشلار اؤنونده
قان سیز بوتو انکار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
آللاهی اونوتموشلارا خاطیرلادان اولدوم
غافیل لری هوشیار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
ترک ائیله دی شیطان بو کؤنول ملکونو گئتدی
حاققیملا یئرین دار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
جان وئردی خدا آمماکی، عشق تیسته دی مندن
یوخدور دئمه یه عار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
گؤردوم کی، پول اوستونده بو دونیانی توتوللار
دونیانی خبردار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
حاققین اؤزون آختاردیم، اونون قبرینی تاپدیم
آمما سؤزون آشکار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟
پونهان من عمل دفترینی، شعره چئویردیم
یعنی اونو تکرار ائله دیم، من نه دئدیم کی؟

مولانا - ای نوش کرده نیش را

اي نوش کرده نيش را بي خويش کن باخويش را

باخويش کن بي خويش را چيزي بده درويش را

تشريف ده عشاق را پرنور کن آفاق را

بر زهر زن ترياق را چيزي بده درويش را

با روي همچون ماه خود با لطف مسکين خواه خود

ما را تو کن همراه خود چيزي بده درويش را

چون جلوه مه مي کني وز عشق آگه مي کني

با ما چه همره مي کني چيزي بده درويش را

درويش را چه بود نشان جان و زبان درفشان

ني دلق صدپاره کشان چيزي بده درويش را

هم آدم و آن دم تويي هم عيسي و مريم تويي

هم راز و هم محرم تويي چيزي بده درويش را

تلخ از تو شيرين مي شود کفر از تو چون دين مي شود

خار از تو نسرين مي شود چيزي بده درويش را

جان من و جانان من کفر من و ايمان من

سلطان سلطانان من چيزي بده درويش را

اي تن پرست بوالحزن در تن مپيچ و جان مکن

منگر به تن بنگر به من چيزي بده درويش را

امروز اي شمع آن کنم بر نور تو جولان کنم

بر عشق جان افشان کنم چيزي بده درويش را

امروز گويم چون کنم يک باره دل را خون کنم

وين کار را يک سون کنم چيزي بده درويش را

تو عيب ما را کيستي تو مار يا ماهيستي

خود را بگو تو چيستي چيزي بده درويش را

جان را درافکن در عدم زيرا نشايد اي صنم

تو محتشم او محتشم چيزي بده درويش را
*

مولانا - شمس و قمرم آمد

شمس و قمرم آمد سمع و بصرم آمد
وان سیمبرم آمد وان کان زرم آمد
مستی سرم آمد نور نظرم آمد
چیز دگر ار خواهی چیز دگرم آمد
آن راه زنم آمد توبه شکنم آمد
وان یوسف سیمین بر ناگه به برم آمد
امروز به از دینه ای مونس دیرینه
دی مست بدان بودم کز وی خبرم آمد
آن کس که همی‌جستم دی من به چراغ او را
امروز چو تنگ گل بر ره گذرم آمد
دو دست کمر کرد او بگرفت مرا در بر
زان تاج نکورویان نادر کمرم آمد
آن باغ و بهارش بین وان خمر و خمارش بین
وان هضم و گوارش بین چون گلشکرم آمد
از مرگ چرا ترسم کو آب حیات آمد
وز طعنه چرا ترسم چون او سپرم آمد
امروز سلیمانم کانگشتریم دادی
وان تاج ملوکانه بر فرق سرم آمد
از حد چو بشد دردم در عشق سفر کردم
یا رب چه سعادت‌ها که زین سفرم آمد
وقتست که می نوشم تا برق زند هوشم
وقتست که برپرم چون بال و پرم آمد
وقتست که درتابم چون صبح در این عالم
وقتست که برغرم چون شیر نرم آمد
بیتی دو بماند اما بردند مرا جانا
جایی که جهان آن جا بس مختصرم آمد