دولانیر - واقف

آل گئیینیب چیخسان گلسن شعریمه
ییغیلیر باشینا گوللر دولانیر
مهتاب حسنونه بنده فرماندیر
قوللوغوندا ایلار ایللر دولانیر
*
گؤرمه میشم سن تک بیر ملک زادا
دردینی چکرم حددن زیادا
کیپریکلرین اوجو دوشنده یادا
باغریمین باشیندا میللر دولانیر
*
من فرهادام سن بیر شیرین دهان سان
دردین ظاهر ، اما اؤزون نهان سان
گؤزل لیک بابیندا شاه جهان سان
ایشیینده یوز مین قوللار دولانیر
*
ائیله ییبسن منی عشقه گرفتار
گؤندوزوم بیقرار ، گئجه لر بیدار
روضه کویوندا گزه نده اغیار
چشمین گردابیندا سئل لر دولانیر
*
لب لرین باغریمی پر خون ائیله میش
آخیتمیش گؤز یاشیم جیحون ائیله میش
حسرتین واقفی مجنون ائیله میش
اونون اوچون گزیر چؤللر دولانیر
*
می گردد
اگرسرخ بپوشی و میهمان شعرم شوی
گلها جمع شده و دور سرت می گردند
هر بنده ای فرمانبر حسن ات هستند و
ماهها و سالها در خدمتت می گردند
*
ملک زاده ای چون تو ندیده ام
دردت را بیش از حد و به جان می خرم
وقتی مژگانت به یادم می افتد
تیرمژگانت دلم را می خراشد
*
من همانند فرهادم و تو شیرین دهانم
دردت آشکار و خودت پنهانی
شاه زیبایان جهانی که
دورت صدهزار برده می گردد
*
مرا گرفتار عشقت کردی
روزهایم را بیقرار و شبهایم را بی خواب کردی
زمانی که اغیار سر کویت می آیند
در گوشه چشمانت سیل ها جاری می شود
*
لبهایت دلم را پر خون کرده
اشک چشمانم را به سان جیحون کرده
حسرت دیدارت واقف را مجنون کرده

برای همین است که آواره دشت و بیابان شده

وار - عاشق حسین جوان

آیدین لیقدان قاچان ، کؤلگه ده ایتن
قارانلیقدا کولدا یاتانلار دا وار
مقصدسیز یاشییب آیری یول توتان
عمانا داش- تورپاق آتانلاردا وار
*
دوز گئتمه ین حقیقتین یولویلا
ایشله مه ین اؤز یوردوندا ائلیله
وجدانینی ناموسونو الیله
اؤزو تک نادانا ساتانلار دا وار
*
بیلمیر عصمتینی بیلمیر عارینی
سالیر ایاق التدا اؤز ووقارینی
وئریب اؤزگه لره اختیارینی
اؤزگه اتییندن توتانلاردا وار
*
لال خوروز تک وعده سینده بانلامیر
پیس ایشینده اؤز اؤزونو دانلامیر
ایندییه تک آنلامییب آنلامیر
بوش دانیشیب ارا قاتانلاردا وار
*
عطیرلی گوللری ازمک ایسته ین
اوزوب یاخاسینا دوزمک ایسته ین
غواصلیق بیلمه ین ، اوزمک بیلمه ین
حسین ، عمانلاردا باتانلاردا وار
...
هست
کسانی که از روشنائی می گریزند ، زیر سایه حو می شوند
در تاریک و بین خارو خاشاک می خوابند ، نیز وجود دارند
بی هدف زندگی می کنند راه دیگری برمی گزینند
به دریای عمان سنک و خاک می ریزند، نیز وجود دارند
*
کسانی که به راه راست نمی روند
در ولایت خود با عرق جبین کار نمی کنند
وجدان و ناموس خود را با دستشان
به نادانهائی مثل خود می فروشند ، نیز هستند
*
کسانی که عفت و عصمت خودش سرش نمی شود
وقار خود را زیر پا می افکند
اختیار خود را به بیگانگان داده
از دامن بیگانه می گیرند ، نیز هستند
*
کسی که مثل خروس بی محل سر وقت بانگ بر نمی دارد
خود را به خاطر کار زشت خود سرزنش نمی کند
تا به حال نفهمیده ندانسته
بیهوده سخن گفته و بین مردم را به هم زده ، نیز هست
*
کسی که دلش می خواهد گلهای معطر را بکند
بکند و بر سینه خود بزند
هنر غواصی و شنا نمی داند
در دریای عمان غرق می شوند ، نیز هست

تلسمه - خسته قاسیم

فلک کمند آتیپ سنی ده ییخار
دلی کؤنلوم دولت وارا تلسمه
باجارسان همیشه یاخشی لیق ائیله
خائین دوشر آهی زارا تلسمه
*
بختین گر یار اولسا سنی اوجالدار
بئفر قوهوم قانانلاری قوجالدار
ظالیم دونیا بیر گون سنی گیجه لدر
بارسیز باغلار یئتر بارا تلسمه
*
بختین گتیرمسه داغلارا قاچما
بختین گتیره نده یئتینی ساشما
خسته قاسم ، نادانلارا سیر آچما
قانانا وار اومید چارا تلسمه
..
عجله نکن
فلک کمند می اندازد و تو را نیز به زمین می کوبد
ای دل دیوانه برای رسیدن به ثروت عجله نکن
تا می توانی همیشه خوبی کن
خائن به آه و زاری می افتد ، غجله نکن
*
اگر بخت با تو یار باشد تو را به بالاها می برد
قوم بیر عار آدمهای فهمیده را پیر می کند
این دنیای ظالم روزی گیج ات می کند
باغهای بی بهره ، به میوه می رسند عجله نکن
*
وقتی بخت با تو یار نیست سر به کوه و بیابان نگذار
وقتی بخت با تو یار است به هر کسی آزار نرسان
خسته قاسم به نادان اسرارت را نگو
برای اشخاص فهمیده راه امید و چاره وجود دارد ، عجله نکن

حیاتین سونو بودورسا - نصرت کسمنلی

حیاتین سونو بودورسا
هرکسی تورپاق اودورسا
یاشادیغین دونیادا
خوش بیر خاطره ساخلا
خاطیرلاسینلار سنی
همیشه یاخشی لیق لا
..
سرانجام زندگی
اگر سرانجام زندگی این است
که هرکسی را خال ببلعد
در دنیائی که زندگی می کنی
خاطره ای خوش از خود به جای بگذار
تا همه تو را به خاطر بسپارند

و به نیکی یادت کنند

منی - صائب تبریزی

بو عشق دردو غمی گؤر نئجه یوغورتدو منی
قیامتین ائله بیل آتشی قووردو منی
یاراما بخیه وورارلار فقط نه فایداسی وار
طبیبیم اولدو او کس کی ائله او قیردی منی
او قدر هجرانا دؤزدوم اوره گیم دؤندو قانا
یئتیم اوشاق کیمی گؤز یاشلاریم بوغوردو منی
نسیم بهانه دیدیگین داغیلدی بدن
کیمیسه توپلایاراق تورپاق اوسته قوردو منی
او لاله باغرینا داغ چکدیلر بزه ک یئرینه
حیات دا مین داغ ایله آلدادیب دوغوردو منی
دئ جوجه رسین نئجه بس توپراغا دوشن توخوموم
بو آتش اوزلو گؤزللر اوخویلا ووردو منی
نه یاخشی اولدو کی صائب یازیلدی خوش خطله
بو طالع حسرتی عمرومده آز می یوردو منی
..
مرا
این درد و غم عشق ببین چگونه مرا پرورش داد
گوئی آتش قیامت مرا خاکستر کرد
زخمم را بخیه می زنند اما چه فایده ای دارد
طبیبم کسی شد که خودش مرا شکست
آنقدر در حسرت هجران صبر کردم که دلم خون شد
مانند کودک یتیم اشک چشمانم خفه ام کرد
نسیم بهانه ای برای داغون شدنم بود
یکی جمعم کرد و دوباره بر خاکم خلق کرد
بر دل لاله به جای بزک با آتش داغ کشیدند
زندگی نیز با هزار فریب مرا دوباره زائید
بگو چگونه تخم من در خاک جوانه بزند؟
آخر زیبایان آتش رو خودشان به تیرم زدند
چه خوب که صائب به خط خوش نوشته شد

این طالع پر حسرت در عمرم کم خسته ام کرد؟

نوحه - غفاری اردبیلی

اگر اینسان حکیم اولسا ، اسیر روزگار اولماز
بو بئش گون عمره خاطیر ، نفس شومه دستیار اولماز
سلیمانلار گئدیبلر دست خالی قبره دونیادان
نقدیر اولسا اینسانین جلالی ، پایدار اولماز
شکوه و فر جاویدان ، فقط مخصوص سبحان دیر
اجل حکمی گلنده ، هئچ کسه راه فرار اولماز
بو سؤزلر منتسب دیر مکتب شاه ولایتدن
بویوردو ثروت و مکنت دلیل افتخار اولماز
بشرده اولسا حریت ، اؤزون دونیایه سیندیرماز
شرافتمند اولان اینسان ، قالار آج روشوه خوار اولماز
اگر اینسان بیر آز فیکر ائیله سئیدی متن قرآنه
بیلردی هئچ حقیقت پیشه اینسان ظلم کار اولماز
بلای فقر و نکبت دن قاچیرلار قیزلار ائولردن
مساوات اولسا، عدل اولسا ، بو قدری انتحار اولماز
بو بیر امر مسلم دیر ، درآمدلر حلال اولسا
بو قدری کوچه و بازارده بی بند و بار اولماز
گلین آی باشرافتلر ، چکیب تخت دن سالاخ فقری
برابر اولسا اینسانلار ، شرافت داغدار اولماز
گئدیرسن مکه یه هر ایل ، دئییرسن عاشقم حجه ؟
ولی مین حجه گئتسن ، هئچ بیرینده اعتبار اولماز
تبرا ائیله شیطاندان ، سورا گئت حجه ای حاجی
وگرنه مکه ده شیطانه ، شیطان سنگسار اولماز
اگر مین ایل اوروج توتسان ، همان قرآنه آند اولسون
اگر آج یاتسا بیر اینسان ، رضا پروردگار اولماز
..
اگر انسان عاقل باشد ، اسیر روزگار نمی شود
به خاطر این عمر پنج روزه دستیار نفش شومش نمی شود
سلیمانها با دست خالی به قبر رفته اند
جاه و جلال انسان همیشگی نیست
شکوه و جلال همیشه مخصوص ذات پروردگار است
وقتی حکم اجل می رسد راه فراری نیست
این سخنها منسوب به شاه ولایت است
فرمود ثروت دلیل افتخار نیست
اگر انسان آزاده باشد ، خود را در مقابل دنیا نمی شکند
انسان شرافتمند گرسنه می ماند ، اما رشوه خوار نمی شود
اگر انسان کمی به متن قرآن فکر می کرد
می دانست که انسان حقیقی نگر ظالم نمی شود
از بلای فقر و نکبت دخترها از خانه می گریزند
اگر مساوات و عدل برقرار باشد ، این همه خودکشی اتفاق نمی افتد
بیائید ای مردم با شرف ، فقر را از تخت به زیر افکنیم
اگر حقوق انسانها مساوی شود ، شرافت داغدار نمی شود
هر سال به مکه می روی و می گوئی عاشق حج هستم ؟
هزار بار هم به سفر حج بروی هیچ کدام معتبر نیست
اول از شیطان تبرا کن ، سپس به سفرحج برو ای حاجی
وگرنه در مکه ، شیطان که شیطان را سنگسار نمی کند!!
اگر هزار سال روزه بگیری ، قسم به همان قرآن

اگر انسانی گرسنه بخوابد ، خدا از تو راضی نمی شود