الوداع

الوداع
گئده جکسن منی ده اؤزونله آپار
سئومه سن ، سئوگینی ایچیمدن قوپار
اولماسین سن سیزلیک اوره کده قابار
قوی سنه دئمه ییم بوگون الوداع
..
گئتمه آددیمینی قاپی دا ساخلا
منی سن سیزلیکله گل سن آز یوخلا
بیرداها اؤلدورمه اوجو شیش اوخلا
قوی سنه دئمه ییم بوگون الوداع
..
نه اولار خوش سؤزله قلبیمی دیندیر
آخی سن سیزلییم روحومو دیدیر
گئتمه اوره گیمده دالینجا گئدیر
گئدیرسن سؤیله مه دئمه الوداع
..
بوتون وارلیغیملا سنه باغلاندیم
قارا گئجه لری من قان آغلادیم
سونوندا هر شئیی یاخجی آنلادیم
دئمه ک محبتین اؤزو الوداع
..
محبت یاشادیر یارانان آندان
قوی الله قوروسون بیزی سونوندان
سنی دؤنده رمرم گئدن یولوندان
دئیه بیلمه سم ده سنه الوداع
..
الوداع دئییرم سنه الوداع
بوگون سون گؤروشدو ، بو گون سون وداع
عیوضلی گونل
..
گوندرن : آز یاشا آزاد یاشا
..
خداحافظ
می روی مرا هم با خودت ببر
دوست نداری ، عشق را از دلم بکن
بی تو بودن در دلم تاول نشود
بگذار امروز به تو خداحافظ نگویم
..
نرو ، دم در پا نگهدار
مرا کم با تیر بی تو بودن بزن
بار دیگر با پیکان نوک تیز نکش
بگذار امروز به تو خداحافظ نگویم
..
چه می شود با سخن خوشی دلم را شاد کن
آخر بی تو بودن دلم را می خراشد
نرو دلم نیز با تو می رود
می روی دیگر نگو خداحافظ
..
با تمام هستی ام به تو دل بستم
شبهای تیره خون گریستم
در آخر همه چیز را خوب فهمیدم
که این طور ، خود محبت خداحافظ است
..
محبت از لحظه آفریده شدن زندگی می بخشد
بگذار خدا ما را از عاقبت محافظت کند
تو را از راهت باز نمی دارم
اگر هم نتوانم به تو خداحافظ بگویم

سولدو گلستان ای وطن

اسدی چون باد ستم ، سولدو گلستان ای وطن
گلشنون بلبل لری اولدی پریشان ای وطن
سولدو گلستان ای وطن
ای مدینه ، ای وطن ، جد کباریم سنده دیر
اعتباریم ، عزتیم ، صبر و قراریم سنده دیر
او علیل بینوا صغرای زاریم سنده دیر
سندن آیریلماق حسینه اولماز آسان ای وطن
سولدو گلستان ای وطن
بلبل شوریده تک ای گل سنون حئیرانیوام
اختیاریم گئتدی الدن ، ای وطن قوربانیوام
باغرووا باس ، یاخجی ساخلا ، بو گئجه مهمانیوام
کوچ ائده ر چونکی ساباح سندن بو مهمان ای وطن
سولدو گلستان ای وطن
چون یزید بی حیا ظولمونده طغیان ائیله دی
بیز وطن عاشیقلرین ، یکسر پریشان ائیله دی
تؤکمه گه قانین حسینون ، عهد و پیمان ائیله دی
اولمارام راضی ، توکولسون سنده بو قان ای وطن
سولدو گلستان ای وطن
بیعت ائتسه م من اونا ، قالماز شریعتدن اثر
ایستر او کافر ییخا دینون بناسین سر به سر
ظالیمه عادیل دئیوب باش اگمه رم من مختصر
گر دوشه مئیدانه باشیم مثل چوگان ای وطن
سولدو گلستان ای وطن
بو ابوالفضل و بو قاسم ، بو گل باغ حسن
بو شبیه مصطفی اوغلوم علی اکبر ، بو من
حاضیروخ جان وئرمه گه شوقیله مخصوب الکفن
کج خیال اولاد سفیان ای وطن
سولدو گلستان ای وطن
اکبرون قانیله اولسا زلفی الوان راضیم
شیرخواره اصغریم جان وئرسه عطشان راضیم
قوللارین ائتسه قلم عباسون عدروان راضیم
اولمارام اما رضا بو امره بیر آن ای وطن
سولدو گلستان ای وطن
کربلا مئیدانینا یئتمیش ایکی قوربان گره ک
کربلا مئیدانی اولسون قانیله الوان گره ک
خیمه گاه زینبی شمر ائیله سون تالان گره ک
تا کی قالسون یئر اوزونده حکم قرآن ای وطن
سولدو گلستان ای وطن
بیر زامان واریدی توتمیشدی جهانی شهرتین
تار ومار ائتدی سنی آخیرده جهلی ملتون
معجز آغلار حالیوا ، زیرا کی چوخدور زحمتون
جسمیوه مین یاره وورموش تیغ عدوان ای وطن

سولدو گلستان ای وطن
*
معجز شبستری
*

ایکی کور

بیر کور تانیرام ، گؤزو کورسادا ، اؤزو کور دئییل
بعضن غم اودوندا قوورولسادا
عاغلینا حیسسینه ، او نان کور دئییل
گئجه لی گوندوزلو یازیر اوخویور
عاغیلی گؤزویله او گؤرور ، دویور
...
آنجاق بیری ده وار کور دئییل سه ده
گؤزو گؤرمور
دوستو گؤز اؤنونده اؤلدورولسه ده
گؤرمه دیم دئییر
...
یاخشی یا اورتاقدیر یامانی گؤرمور
او ساعاتا باخیر زامانی گؤرمور
فیکرینی حیسسینی اوجادان دئمه ز
بعضن گؤردویونو گؤرمه ک ایسته مه ز
...
گؤزلری گؤرمویه ن کور دئییل هله
گؤرمه ک ایسته مییه ن کوردور ، دئییرم
بئله موغاویله بئله جاهیله
حیاتین اؤزوره قوردور دئییرم

..
شاعر : بختیار وهابزاده
....
دو کور
کوری می شناسم ، چشمانش هم کور باشد ، خودش کور نیست
اگر گاهی هم در آتش غم بسوزد
نمک نشناس عقل و احساسش نیست
شب و روز می خواند و می نویسد
با چشم عقل می بیند و می شنود
...
اما یکی هست اگر چه کور نیست
چشمانش نمی بیند
دوستش را جلو چشمش هم بکشند
ندیدم ، می گوید
...
شریک خوب است ، درد را نمی بیند
ساعت را نگاه می کند ، زمان را نمی بیند
فکر و احساسش را آشکار نمی کند
گاهی دیده اش را نمی خواهد ببیند
...
آنکه چشمانش نمی بیند کور نیست
آنکه نمی خواهد ببیند کور است
برای این نادان جاهل

خود زندگی نیزمثل آتش است

بو عشقین یاسینی ساخلایاجاغام

بو عشقین یاسینی ساخلایاجاغام

سن گئدن یوللارا باخمایاجاغام
آغلاسام گیزلی جه آغلایاجاغام
منیم گؤز یاشیمی گؤرمویه جه کسن
..
طالع اویونلارا آتاجاق سنی
فریادین گؤیلره چاتاجاق سنین
گوناهین گؤزونوتوتاجاق سنین
منیم گؤز یاشیمی گؤرمویه جکسن
..
او گولن شکلینه باخیب آغلاسام
گؤزومه بیر عینک تاخیب آغلاسام
اوزومو اووجوما سیخیب آغلاسام
منیم گؤز یاشیمی گؤرمویه جکسن
...
سن ائیله بیلمه کی غمدن اوزاقسان
بیر یاغیش آلتیندا سؤنن اوجاقسان
اوزومه باخماغا اوتاناجاقسان
منیم گؤز یاشیمی گؤرمویه جه جکسن
...
نصرت کسمنلی
...
عزای این عشق را نگاه خواهم داشت

عزای این عشق را نگاه خواهم داشت
به راهی که تو رفتی نگاه نخوام کرد
گریه کنم ، پنهانی گریه خواهم کرد
تو اشکهایم را نخواهی دید
..
سرنوشت ترا به بازیها خواهد انداخت
فریادت به آسمانها خواهد رسید
گناهت جلوی چشمت را خواهد گرفت
تو اشکهایم را نخواهی دید
..
اگر به آن عکس خندانت چشم بدوزم و بگریم
عینکی به چشمانم بزنم و بگریم
صورتم را پشت پنجه دستانم پنهان کنم و بگریم
تو اشکهایم را نخواهی دید
..
تو فکر نکن دور از گناهی
اجاقی هستی که در مقابل باران خاموش نخواهی شد
از نگاه کردن به چشمانم خجالت خواهی کشید
تو اشکهایم را نخواهی دید

Rutz den Frühling

Ach, was sind wir dumme Leute
Wir Genießen nie das Heute
Unser ganzes Menschenleben ist ein Hasten
ist ein Sterben
ist ein Bangen
ist ein Sorgen
heute denkt man schon an morgen
morgen an die spätere Zeit und kein Mensch genießt das Heute
Auf des Lebens Stufenleiter
Eilt man weiter
..
Rutz den Frühling deines Lebens
leb im Sommer nicht vergebens
denn gar bald stehest du im Herbste bis der Winter naht,
dann stirbst
und die Welt geht trotzdem weiter
immer weiter
immer weiter
Otto Reutter
…
آخ ، چیستیم ما مردم نادان
ما هرگز از امروز لذت نمی بریم
تمام زندگی ما عجله است
مردن است
ترس است
نگرانی است
امروز آدمی به فردا می اندیشد
فردا به دیرترین وقت
و هیچ کسی از امروز لذت نمی برد
در هر مرحله زندگی، به عجله ادامه می دهد
ادامه می دهد
...
بهار زندگیت می گذرد
خورشید زندگی نمی بخشد
به زودی پائیز عمرت می رسد
زمستان نزدیک می شود ، سپس می میری
و بالاخره دنیا دوباره تکرار می شود
تکرار می شود
تکرار می شود
اوتو رویتر
……..
یاز گئچیر
آخ نه ییک بیز آخماق آداملار
بیز هئچ واخ بویونون کئفین چکمیریک
بیزیم بوتون یاشامیمیز تله سمه دیر
اؤلمک دیر
قورخوردور
هؤووشنه دیر
بوگون آدام ساباحا فیکیرله شیر
ساباحدا لاپ بئواخدا
و هیچ کیم بوگونون کئفین چکمیر
یاشامین هر چاغیندا ، تلسمه کده دیر
تلسمه کده دیر
...
یاشامین یازی گئچیر
گونش یاشام باغیشلامیر
تئزلیکنه ن عمروون خزانی یئتیشیر
قیش یاخینلاشیر ، سونرادا اؤلورسن
آخیردا دونیا گئنه ده دولانیر
دولانیر
و دولانیر

دردین ایچینده

ازه لدن پاييما خوش گون دوشمدي،
ايتميشم محنتين ، دردين ايچينده
يازيم يوخ ،يايم يوخ، هئچ ايسينمه ديم ،
دونموشام يوانين ، يوردون ايچينده
...
زامان بيزي اسير كيمي ساخلايير،
بيري گولور ، يوزو ، ميني آغلايير ،
ناموس سوز ناموس دان داستان باغلايير،
غيرت دوستاق اولوب مردين ايچينده
...
دوشوندوكجه ، اري ميشم ، آخميشام
شجاعت ، يانيمدا يالان اولوب شام

مختصر ، منم كي ، باش ساخلاميشام.
بير دسته قودورموش قوردون ايچينده.

شاعر : شجاعت...
میان درد
از اول روز خوش سهم من نشد
بین درد و محنت گم شده ام
بهار و تابستانم نیست ، هیچ گرم نشدم
داخل آشیانه و وطن یخ زده ام
...
زمانه ما را مانند اسیر نگاه می دارد
یکی می خندد و صد و هزار نفر می گرید
از کلمه ناموس و حرف ناموس داستان می بافد
غیرت زندانی شده داخل مرد
...
به محض درک ذوب شدم ، جاری شدم
« شجاعت » شمع کنارم دروغ شده
مختصر این منم که سرم را نگاه داشته ام
در میان یک گله گرگ هار شده

کاش اولمویایدی

اولومه نه واركي ، بير دفعه ليك دي،
سئويب آيري دوشمك كاش اولما يا يدي
نغمه لر قوش كيمي قانادلا نا ندا
گؤزلردن سوزولن ياش اولمايايدي.

منيم قلبيم كيمي اينله مز كامان،
ايلك عشقي ايتيرمك ياماندي ، يامان

كؤنوللر اودلارا قالا نان زامان،
اوره كلر بركييب داش اولمايايدي.

من سني سئويرم ، سن واري، پولو،
گور هاردان دوشوبدو عشقيمين يولو

نه منيم اوره ييم بير بئله دولو،
نه سنين اوره يين بوش اولمايايدي.

يار دئييب آغلايير كؤنلومون سازي،
بير گونده يوز دفعه يانيرام آزي!
شجاعت ، هئچ كسين باهاري ، يازي،
دؤنوب بيردن بيره قيش اولمايايدي.
نام شاعر : شجاعت...
کاش نمی شد
مرگ چیزی نیست که ، یک بار است
کاش عاشق شدن و جدا شدن نبود
وقتی نغمه ها مانند پرنده پر درمی آورند
کاش اشکهائی که از چشمها سرازییر می شوند نبود
...
کمانچه مانند قلب من نواخته نمی شود
گم کردن عشق اول سخت است سخت
زمانی که خواهش دلها روی آتش انباشته می شوند
کاش دلها سخت و سنگ نمی شدند
...
من ترا دوست دارم و تو پول و ثروت را
ببین راه عشقم به کجا افتاده
کاش نه دل من اینقدر پر
و نه دل تو اینقدر خالی بود
...
ساز دلم یار می نوازد و می گرید
روزانه حداقل صد بار می سوزم
« شجاعت » کاش بهار و لیسان هیچ کس
ناگهانی برگشته و زمستان نمی شد

اوتانیرام

اوزونه گونش دئدیم
گونشدن اوتانیرام
نفسینه وئح دئدیم
کولک دن اوتانیرام
یالواردیغیم سؤزومدن
اومیدیم دن آرزوم دان
دیلک دن اوتانیرام
..
دونیادا تک سن دئدیم
منه گرک سن دئدیم
سنه ملک سن دئدیم
ملک دن اوتانیرام
..
غونچه ایکن اوزدویوم
ساچلارینا دوزدویوم
چمن لره نه دئییم
چیچک دن اوتانیرام
...
نصرت کسمنلی
...
خجالت می کشم
به رخت خورشید گفتم
از خورشید خجالت می کشم
به نفست نسیم گفتم
از طوفان خجالت می کشم
از کلمه ملتمسانه ام
از امید و آرزویم
از آرزو خجالت می کشم
..
گفتم در دنیا تکی
گفتم برای منی
به تو فرشته گفتم
از فرشته خجالت می کشم
..
از غنچه ای که کندم
به زلفهایت چیدم
به آن چمنها چی بگم

از گل خجالت می کشم

ناغیل حیات

آنام اولسان بئله ،آی آنام ، خئیلی
سندن گیلئیلی یم ، سندن گیلئیلی
سن دویماق ، دوشونمه ک اویرتدین منه
دویوب ، دوشونمه کدن آزاد اولایدیم
دانیشماق اویرتدین سن اؤز کؤرپه نه
نولا ، من آنادان لال دوغولایدیم
...
دیلینی بیر ائله اویرندیم ناحاق
اؤز دیلیم ، اؤزومه کسیلیب یاغی
بوتون عمروم بؤیله چالیشدیم آنجاق
اؤیرنه بیلمدیم دانیشماماغی
باشیما بلادیر منیم اؤز دیلیم
دنیزم ، اوزومه دوروب ساحیلیم
...
یئریمک اؤیرتدین توتوب الیمدن
دولاشدیم آرانی ، دولاشدیم داغی
بالانا یئریمه ک اؤیردینجه سن
گرک اؤیره دئیدین ییخیلماماغی
...
فیکیرلر ییغیلیر بئینیمده قات – قات
جاوابلار قورخولو ، سواللار یاساق
حیاتی قانانا اؤگئی دیر حیات
اونو قانمایانا دوغمادیر آنجاق
...
منی اینجیدیرلر بعضن قصدیله
ائرته سی هر شئیی اونوتورام من
گیره وه دوشه نده ظالیمه بئله
ظولم ائدیب ، کام آلماق گلمیر الیمدن
...
آنا قودوزلاشیر حیات ایل به ایل
دالاییر پوچ اولان اومودلریمی
نییه ایستی دئییل ، مئهربان دئییل
بو آمانسیز حیات قوجاقین کیمی ؟
هارداسان آی آنا ، بیر گل ، من یئنه
بلالی باشیمی قویوم دیزینه
منه ناغیل دانیش ، دایانسین آنلار
گؤروم ، ناغیل داکی او قهرمانلار
جوت باشلی دیولری نه نه تهر ییخیر
نه ته هیر گیزلنیب طیلسیمدن چیخیر
...
بیر دانیش هاردادیر گؤروم سعادت ؟
بیزیم یوردوموزا او نییه گلمز ؟
دانیش ، دانیش گؤروم ملک محمد
ظولمتدن ایشیغا نئجه چیخدی بس ؟
...
دانیشما آی آنام دانیشما ، کیری
بئینیمه باتماییر بو افسانه لر
دیولر گؤرموشم کی ناغیل دیولری
اونلارین یانیندا تویوغا بنزر
...
نادانلار گؤرموشم اؤز یولونداکی
دیکه انیش دئییر ، دوزه دیک دئییر
تولکولر گؤرموشم اؤز قولونداکی
دمیر زنجیرلره بیلرزیک دئییر
...
آتاسینی سویان ، یادا باش ایه ن
رهبرلر گؤرموشم ، غدار ، امانسیز
تیکانا گول دئیه ن ، گوله کول دئیه ن
قاری لار گؤرموشم دین سیز ، ایمان سیز
...
قولدورلار گؤرموشم اؤزگه یئر دئییل
یوردونو تالاییب آسوده یاتمیش
تاجیرلر گؤرموشم سیم و زر دئییل
« ملدئس » سؤزونه وطنی ساتمیش
...
دونیانی بیلندن ، دویاندان بری
منیم گؤزلریمدن دوشوب حیات دا
ناغیلدا گؤردویوم قورخونج شئی لری
حیاتدا گؤرموشم آنام حیاتدا
...
شاعر : بختیار وهابزاده
...
زندگی ... افسانه
مادرم باشی ، مادرم ، خیلی
از تو گله مندم ، از تو گله مند
تو شنیدن ، اندیشیدن آموختی به من
ای کاش که از شنیدن و اندیشیدن آزاد می شدم
به فرزندت سخن گفتن آموختی
ای کاش از مادر لال زاده می شدم
...
زبانت را چنان ناحق آموختم
زبان خودم ، بر من یاغی شده
تمام عمرم این گونه تلاش کردم
حرف نزدن را نیاموختم
زبان بلای سرم است
دریائی هستم که ساحلم رودر رویم ایساتده
...
دستم را گرفتی و پابه پا بردی
پستی و بلندی را گشتم
به جای آموختن راه رفتن به فرزندت
باید زمین نخوردن را می آموختی
...
افکار لابه لا در سرم جمع می شوند
جوابها ترسناک ، سوالها ممنوع
زندگی با کسانی که آن را می فهمند ناتنی است
به کسانی که نمی فهمندش تنی است
...
گاهی مرا عمدی می رنجانند
بعد همه چیز را فراموش می کنم
وقتی فرصتی به ظالم می رسد
ظلم کرده ، کام گرفتن از دستم برنمی آید
...
مادر زندگی سال به سال هارتر می شود
امیدهای پوچه را می درد
چرا گرم و مهربان نیست
این زندگی بی امان همانند آغوشت ؟
کجائی مادر ، بیا تا من باز
سر پر بلایم را روی زانویت بگذارم
برایم قصه بگو و لحضه ها بایستند
ببینم ، آن قهرمانان قصه ها
دیوان دو سر را چگونه بر زمین می کوبند ؟
چگونه مخفی می شوند و از طلسم بیرون می آیند
...
صحبت کن ، کجاست سعادت ؟
چرا به وطن ما نمی آید ؟
حرف بزن ، حرف بزن ببینم ملک محمد
چگونه توانست از تاریکی به روشنائی راه پیدا کند ؟
...
حرف نزن مادر حرف نزن دیگر
این افسانه ها دیگر باورکردنی نیستند
دیوهائی دیده ام که دیوهای افسانه
در مقابل آنها مثل مرغند
...
نادانهائی دیدم در راه خودشان
به پستی بلندی و به بلندی پستی می گویند
روباههائی دیدم که زنجیرهای
بازویشان را النگو می نامند
...
مادرش را مفلس کننده ، به بیگانه تعظیم کننده
رهبرانی دیدم غدار و بی رحم
به خار گل و به گل خار گوینده
پیرزنانی دیدم ، بی دین بی ایمان
...
قلدرهائی دیدم ، که جای دیگر نه ، بلکه
وطن خود را تارومار کرده و آسوده خوابیده
تاجرانی دیدم ، سیم و زر که نه
برای کلمه « ملدس » وطن را فروخته
...
از زمانی که دنیا را دیده و شنیدم
دنیا از چشمم افتاده
موجودات ترسناک قصه ها را
در زندگی دیدم ، در زندگی